Dzień Flagi Państwowej
prof. Józef Szaniawski (2008-05-02)
Aktualności dnia
słuchajzapisz
Sunday, May 4, 2008
Dzień Flagi Państwowej prof. Józef Szaniawski
Dzień Flagi Państwowej prof. Józef Szaniawski
Dzień Flagi Państwowej
prof. Józef Szaniawski (2008-05-02)
Aktualności dnia
słuchajzapisz
Dzień Flagi Państwowej
prof. Józef Szaniawski (2008-05-02)
Aktualności dnia
słuchajzapisz
'The bloodshed had to be shown'
'The bloodshed had to be shown'
'The bloodshed had to be shown'
At 80, Andrzej Wajda has made the bravest film of his career: a graphic account of the killing of 8,000 Polish officers. He tells Geoffrey Macnab why the story meant so much to him
Friday May 2, 2008
The Guardian
Unravelling the great lies... Katyn
In his home country, Andrzej Wajda's film about what he calls an "unhealed wound" in Polish history has turned into a full-blown phenomenon. Close to three million people have already seen his depiction of the Katyn massacre. Schools and military organisations have been making special trips to the cinema to see it. All of a sudden, Wajda - one of the most revered European film-makers of the postwar era, a figure who built his reputation half a century ago with films such as Kanal, and Ashes and Diamonds - has found himself back in the limelight.
Article continues
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
In many ways, Katyn is the film that Wajda has been building up to throughout his career. His father, Jakub Wajda, was one of the estimated 8,000 Polish military officers murdered in 1940 by Stalin's secret police in the Katyn forest near Smolensk in western Russia. Wajda was only a teenager at the time. He witnessed at first hand his mother's "desperate and hopeless" search for his father, not knowing what had happened to him, or even if he was dead. It took three years for news of the mass murder at Katyn to emerge, and it only came out then because the Nazis had invaded the Soviet Union and discovered the mass graves. At this stage, as Wajda's film shows, Soviet propaganda blamed the deaths on Hitler and punished anyone who even hinted the Russians might be involved. Only in 1990, at the end of the cold war, did the Kremlin admit that Stalin had given the orders for the massacre.
Whatever else it is, Katyn is bravura film-making. Wajda is in his 80s, but he hasn't lost his knack for marshalling crowds, choreographing elaborate set-pieces, staging chases and cranking up the emotions. The massacre itself is shot in brutal but haunting fashion. Officer after officer is bundled out of Soviet trucks, shot in the back of the head and left to topple forward into a pit.
Wajda doesn't shrink at showing the sheer scale of the slaughter. What makes the sequences all the more chilling is the lack of emotion of the Soviet assassins. Their faces are blank as they pull the trigger. The Poles try to utter the Lord's Prayer when they realise they are doomed, but none has time to get beyond a line or two. Then, as huge lines of corpses lie bleeding in the mud, a bulldozer pushes earth on top of them.
Wajda researched the killing scenes as thoroughly as he could, poring over diaries of the slaughtered officers as well as newsreel footage and official records. "First of all, I decided the massacre must be a part of the film," he says. "Although people knew that these soldiers and intelligentsia were brutally murdered, and could imagine how they were murdered, I still decided that the bloodshed had to be shown. The way the victims were killed was easy to find out after the graves were discovered in 1943."
In the flesh, Wajda cuts a sprightly figure. A silver-haired, bespectacled man in a dark suit, he is clearly relieved that, after so many years of struggle, he has finally been able to make Katyn. The screenplay went through countless drafts with many different writers before Wajda pronounced himself ready to shoot. And when he says that he is the only director who could have made Katyn, his remark does not come across as arrogance.
First, there is his personal connection with the material. Then there is his film-making reputation. Wajda is one of the last links with the "Polish film school", a group of directors who emerged in the 1950s, defining themselves in opposition to Soviet film-making. He wanted to make Katyn in the tradition of that school.
Perhaps as a result, Katyn has an old-fashioned feel to it. Wajda isn't much interested in the complexities of history. He depicts the Polish officers and their families in a heroic light. The Soviet soldiers and the Nazis are villains. There is little grey area between.
Katyn begins with a tremendous sequence, heavy with symbolism - one that sums up perfectly Poland's perennial fate as Europe's football, the country "in between". On September 17 1939, two bands of refugees meet on a bridge. One group is fleeing from the Russians, who have invaded from the east. The others are going in the opposite direction to escape the Nazis, who entered the country a fortnight before from the west.
Wajda has complained in the past that the younger generation in Poland have showed little interest in the country's history. He recalls watching a high-school student interviewed on Polish TV. Asked what he associated with the date September 17, this student mentioned casually "a church holiday". Katyn is intended to jolt such people out of their apathy and to remind them what their parents and grandparents endured.
"But a question I was asked often during the making of the film - and which I asked myself too - was who I was making this film for," he says. "If I was making Katyn for the younger generation, it would have to have a different speed, a different tempo, and to be a different film."
In the end, Wajda didn't make many concessions to younger viewers. This is a very traditional piece of film-making. Nonetheless, the director still believes it is accessible. He describes it as a film more about "individual suffering" than "naked historical facts".
Still, this late flowering must be a source of pleasure for him. Wajda is one of a number of Polish film-makers who risked losing their way at the end of the Soviet era, when they no longer had anything to define themselves against. From the Warsaw uprisings to the solidarity strikes, Wajda's best work was invariably rooted in social and political issues.
A decade ago, he told me he admired Krzysztof Kieslowski as one of the few Polish film-makers who had managed to adjust to the post-communist world. "Kieslowski actually went against the mainstream of the Polish film-making tradition," Wajda said then. "Most of our films were in one way or another political; we were trying to relate to society and history. He chose a completely different way - a psychological, metaphysical way - of dealing with contemporary life. As events have shown, it was the right way."
Wajda had little success when he tried to follow Kieslowski's path in the 1990s with films such as Miss Nobody. It wasn't until 1999 that his revival began, after he had returned to Polish historical subjects, and directed a screen version of the 19th-century nationalist epic poem Pan Tadeusz. Now, with Katyn, he is again probing a painful episode in the country's past.
Despite his father's death in the massacre, Wajda says that the film is not directly autobiographical. "I couldn't make a film about my father because I simply didn't know much about him," Wajda says. "The last time I saw him was 1939 when he went to the front." The director says he had two clear goals in making the movie: to highlight the massacre and to unravel "the great lies" told about it.
The burning issue now is how the film will go down in Russia. At one stage, the producers had planned a public screening of Katyn at the Polish embassy in Moscow on March 5, the anniversary of Stalin's death. But the Russian elections caused some nervousness, so they opted instead hold a private screening, with the first public showing planned for June at the Moscow film festival.
"Katyn is going to be shown in Russia," Wajda insists. "We've not found a Russian distributor yet, but it is enormously important for this film to be shown in Russia if Polish-Russian relations in the 21st century are to be based in truth, not lies.
"This film is not against the Russian people. It is about the horrors of the Stalin regime. In this forest in Katyn, there were many thousands of Russian civilians and soldiers killed brutally and put into mass graves. It was a graveyard for both the Poles and the Russians."
· The Andrzej Wajda season is at BFI Southbank, London, until May 30
'The bloodshed had to be shown'
At 80, Andrzej Wajda has made the bravest film of his career: a graphic account of the killing of 8,000 Polish officers. He tells Geoffrey Macnab why the story meant so much to him
Friday May 2, 2008
The Guardian
Unravelling the great lies... Katyn
In his home country, Andrzej Wajda's film about what he calls an "unhealed wound" in Polish history has turned into a full-blown phenomenon. Close to three million people have already seen his depiction of the Katyn massacre. Schools and military organisations have been making special trips to the cinema to see it. All of a sudden, Wajda - one of the most revered European film-makers of the postwar era, a figure who built his reputation half a century ago with films such as Kanal, and Ashes and Diamonds - has found himself back in the limelight.
Article continues
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
In many ways, Katyn is the film that Wajda has been building up to throughout his career. His father, Jakub Wajda, was one of the estimated 8,000 Polish military officers murdered in 1940 by Stalin's secret police in the Katyn forest near Smolensk in western Russia. Wajda was only a teenager at the time. He witnessed at first hand his mother's "desperate and hopeless" search for his father, not knowing what had happened to him, or even if he was dead. It took three years for news of the mass murder at Katyn to emerge, and it only came out then because the Nazis had invaded the Soviet Union and discovered the mass graves. At this stage, as Wajda's film shows, Soviet propaganda blamed the deaths on Hitler and punished anyone who even hinted the Russians might be involved. Only in 1990, at the end of the cold war, did the Kremlin admit that Stalin had given the orders for the massacre.
Whatever else it is, Katyn is bravura film-making. Wajda is in his 80s, but he hasn't lost his knack for marshalling crowds, choreographing elaborate set-pieces, staging chases and cranking up the emotions. The massacre itself is shot in brutal but haunting fashion. Officer after officer is bundled out of Soviet trucks, shot in the back of the head and left to topple forward into a pit.
Wajda doesn't shrink at showing the sheer scale of the slaughter. What makes the sequences all the more chilling is the lack of emotion of the Soviet assassins. Their faces are blank as they pull the trigger. The Poles try to utter the Lord's Prayer when they realise they are doomed, but none has time to get beyond a line or two. Then, as huge lines of corpses lie bleeding in the mud, a bulldozer pushes earth on top of them.
Wajda researched the killing scenes as thoroughly as he could, poring over diaries of the slaughtered officers as well as newsreel footage and official records. "First of all, I decided the massacre must be a part of the film," he says. "Although people knew that these soldiers and intelligentsia were brutally murdered, and could imagine how they were murdered, I still decided that the bloodshed had to be shown. The way the victims were killed was easy to find out after the graves were discovered in 1943."
In the flesh, Wajda cuts a sprightly figure. A silver-haired, bespectacled man in a dark suit, he is clearly relieved that, after so many years of struggle, he has finally been able to make Katyn. The screenplay went through countless drafts with many different writers before Wajda pronounced himself ready to shoot. And when he says that he is the only director who could have made Katyn, his remark does not come across as arrogance.
First, there is his personal connection with the material. Then there is his film-making reputation. Wajda is one of the last links with the "Polish film school", a group of directors who emerged in the 1950s, defining themselves in opposition to Soviet film-making. He wanted to make Katyn in the tradition of that school.
Perhaps as a result, Katyn has an old-fashioned feel to it. Wajda isn't much interested in the complexities of history. He depicts the Polish officers and their families in a heroic light. The Soviet soldiers and the Nazis are villains. There is little grey area between.
Katyn begins with a tremendous sequence, heavy with symbolism - one that sums up perfectly Poland's perennial fate as Europe's football, the country "in between". On September 17 1939, two bands of refugees meet on a bridge. One group is fleeing from the Russians, who have invaded from the east. The others are going in the opposite direction to escape the Nazis, who entered the country a fortnight before from the west.
Wajda has complained in the past that the younger generation in Poland have showed little interest in the country's history. He recalls watching a high-school student interviewed on Polish TV. Asked what he associated with the date September 17, this student mentioned casually "a church holiday". Katyn is intended to jolt such people out of their apathy and to remind them what their parents and grandparents endured.
"But a question I was asked often during the making of the film - and which I asked myself too - was who I was making this film for," he says. "If I was making Katyn for the younger generation, it would have to have a different speed, a different tempo, and to be a different film."
In the end, Wajda didn't make many concessions to younger viewers. This is a very traditional piece of film-making. Nonetheless, the director still believes it is accessible. He describes it as a film more about "individual suffering" than "naked historical facts".
Still, this late flowering must be a source of pleasure for him. Wajda is one of a number of Polish film-makers who risked losing their way at the end of the Soviet era, when they no longer had anything to define themselves against. From the Warsaw uprisings to the solidarity strikes, Wajda's best work was invariably rooted in social and political issues.
A decade ago, he told me he admired Krzysztof Kieslowski as one of the few Polish film-makers who had managed to adjust to the post-communist world. "Kieslowski actually went against the mainstream of the Polish film-making tradition," Wajda said then. "Most of our films were in one way or another political; we were trying to relate to society and history. He chose a completely different way - a psychological, metaphysical way - of dealing with contemporary life. As events have shown, it was the right way."
Wajda had little success when he tried to follow Kieslowski's path in the 1990s with films such as Miss Nobody. It wasn't until 1999 that his revival began, after he had returned to Polish historical subjects, and directed a screen version of the 19th-century nationalist epic poem Pan Tadeusz. Now, with Katyn, he is again probing a painful episode in the country's past.
Despite his father's death in the massacre, Wajda says that the film is not directly autobiographical. "I couldn't make a film about my father because I simply didn't know much about him," Wajda says. "The last time I saw him was 1939 when he went to the front." The director says he had two clear goals in making the movie: to highlight the massacre and to unravel "the great lies" told about it.
The burning issue now is how the film will go down in Russia. At one stage, the producers had planned a public screening of Katyn at the Polish embassy in Moscow on March 5, the anniversary of Stalin's death. But the Russian elections caused some nervousness, so they opted instead hold a private screening, with the first public showing planned for June at the Moscow film festival.
"Katyn is going to be shown in Russia," Wajda insists. "We've not found a Russian distributor yet, but it is enormously important for this film to be shown in Russia if Polish-Russian relations in the 21st century are to be based in truth, not lies.
"This film is not against the Russian people. It is about the horrors of the Stalin regime. In this forest in Katyn, there were many thousands of Russian civilians and soldiers killed brutally and put into mass graves. It was a graveyard for both the Poles and the Russians."
· The Andrzej Wajda season is at BFI Southbank, London, until May 30
Saturday, May 3, 2008
Niech bog ma w opiece tych co walczyli za Polske i przeciw kommunizmu!
Niech bog ma w opiece tych co walczyli za Polske i przeciw kommunizmu!
"Niezwyciężeni żyją zawsze w Naszych Sercach. NIE ZAPOMNIMY O NICH NIGDY!" Sława! Wierzymy, że nadejdzie taki dzień w którym wszyscy się spotkamy
Dziękuję za ten film. Pokazuje prawdę naszej historii.
Sława Bohaterom! Sława, Sława, Sława!
"Niezwyciężeni żyją zawsze w Naszych Sercach. NIE ZAPOMNIMY O NICH NIGDY!" Sława! Wierzymy, że nadejdzie taki dzień w którym wszyscy się spotkamy
Dziękuję za ten film. Pokazuje prawdę naszej historii.
Sława Bohaterom! Sława, Sława, Sława!
Kompilacja z onet.pl "Archiwalne filmy z II wojny światowej"
Kompilacja z onet.pl "Archiwalne filmy z II wojny światowej"
The Forgotten Holocaust of the Polish People Upside Down Film
The Forgotten Holocaust of the Polish People Upside Down Film
Upside Down 15.11.2007 Listen 6,3 MB
The film Upside Down sponsored by Polish Foreign Ministry has premiered in Canada.
Presented by Agnieszka Bielawska
Produced by a Canadian journalist of Polish origin Upside Down is a combination of archive pictures, relations of WWII concentration camp survivors and interviews with Canadian students.
The film shows the ignorance of the young people of basic historical facts.
The film will be distributed to all Polish consulates and embassies in the world , and will be shown in a Canadian educational TV channel.In Focus we discuss the importance of such actions aiming at raising the awareness of young people the world over in history and the relevance of historical truth.
Film Violetty Kardynał "Upside Down".
Film „Upside Down” ukazuje brak wiedzy i nieświadomość światowej opinii publicznej używającej określenia „polskie obozy koncentracyjne”, w odniesieniu do obozów zorganizowanych przez Niemców na okupowanych ziemiach polskich। Film powstał z inicjatywy kanadyjskiej Polonii przy wsparciu finansowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych (i osobiście Anny Fotygi), które na ten cel przeznaczyło 250 tysięcy złotych.
Walka o honor Polski poza Polską!
Czy słyszeliście państwo o filmie Violetty Kardynał ‘Upside Down’, który powstał z inicjatywy Polonii kanadyjskiej (stacja OMNI) i przy pełnym poparciu polskiego MSZ (osobiście minister Anna Fotyga)?
Film traktuje o ewidentnym zafałszowywaniu historii współczesnej przez kanadyjskie media i ministerstwo edukacji. Autorka, poprzez rozmowy z młodymi ludźmi wzbogacone o materiały archiwalne ukazuje dramat tej sytuacji! Bo dramatem jest, gdy wciąż mówi się ‘polskie obozy zagłady’, a nazista to mieszkaniec Nazilandu.
W ramach promocji film ten znajdował się na głównej stronie polskiego MSZ. Wraz z dojściem do władzy premiera Tuska, film został zniesiony, i tym samym MSZ wycofał się umowy! Ten wstrząsający dokument ‘o niewiedzy i ignorancji’ młodego pokolenia Kanadyjczyków, Niemców ...i kogo tam jeszcze miał być pokazywany w szkołach, na placówkach dyplomatycznych i gdzie tylko się da!
Widać nie mieścił się w konwencji państwa ‘miłości i spokoju’, sic!
Czy film poszedł na półki? Nie, tak do końca! Jest Internet, wolne media i to jest siła!
Poniżej link do filmu. http://www.poloniablog.com/video/video/show?id=557666:Video:24106
Panie Ministrze Sikorski MSZ w Polsce. Niech Pan zmieni zdanie!
Wasza odpodziedz to anypolskosc:
W 2007 roku Violetta Kardynał nakręciła dokumentalny film "Upside down" pokazujący jak na świecie rozumiany jest kolokwializm "polskie obozy śmierci" (lub "koncentracyjne"), nadal stosowany przez część zachodnich mediów.
Problem podsumować można krótko wypowiedzią jednego z indagowanych nastolatków, który na pytanie kto gazował Żydów w "Polish death camps" odpowiada prostolinijnie, że skoro "Polish" to pewnie Polacy...
Ponieważ do filmu dołożyło się MSZ, więc film wisiał na stronie ministerstwa przez kilka miesięcy jako część kampanii przeciwko ustawianiu Polaków jako budowniczych Auschwitz.
Potem zniknął - i to dość głupio, bo zamiast usunięcia całej strony i wstawienia w jej miejsce jakiegoś wyjaśnienia. Link pozostał i zwraca zwykły błąd 404 Not Found. Zwykle taki komunikat sugeruje działanie niecelowe np. błąd w nazwie pliku, więc wysłałem do MSZ zapytanie o jego aktualną lokalizację.
Odpowiedziano mi następująco:
W odpowiedzi na Pana zapytanie uprzejmie informujemy, że link do filmu “Upside Down” został zdjęty ze strony internetowej Ministerstwa decyzją Dyrektora Departamentu Systemu Informacji MSZ w dniu 10 stycznia 2008 r. w związku z trwającą rekonstrukcją witryny oraz zastrzeżeniami dotyczącymi merytorycznej wartości filmu.
Zarówno niektóre treści zawarte w filmie, jak i forma ich przekazu, wywołały wiele zastrzeżeń, wyrażanych m.in. przez Pełnomocnika Ministra Spraw Zagranicznych ds. Stosunków Polsko -Żydowskich oraz Kancelarię Prezydenta RP. Ważną przesłanką zaniechania dystrybucji filmu była opinia, iż wielowątkowy charakter filmu i jego chaotyczna narracja sprawiają, iż główne przesłanie dokumentu może pozostać nieczytelne dla widzów zagranicznych, którzy nie posiadają odpowiedniej wiedzy nt. historii Polski, tak by właściwie zinterpretować wszystkie poruszane w dokumencie problemy.
Rodzi to obawę, iż zamiast w sposób klarowny wyjaśniać historyczne zafałszowania, film może doprowadzić do pewnego pomieszania pojęć i faktów w świadomości zagranicznych odbiorców. Tym samym nie jest on efektywnym narzędziem edukacyjnym skierowanym do uczniów i studentów w innych krajach.
Powyższą informację (odpowiedź na moje zapytanie z 16 kwietnia 2008) publikuję na wypadek gdyby komuś nasunęło się identyczne pytanie, nie przesądzając w żaden sposób o jej zasadności lub bezzasadności. Film wisi nadal na stronach polonijnych, więc można ocenić samodzielnie
GONIEC NR 13/2008 (221) (27 marca - 3 kwietnia 2008)
Toronto - Polonia Kanadyjska jest zdumiona decyzją nowych władz MSZ, które zrezygnowały z promowania zrealizowanego w Kanadzie filmu dokumentalnego Upside Down Violetty Kardynał. W premierze tego dokumentu, która odbyła się w kinie Innis College w Toronto oprócz Polonii wzięło udział wielu prominentnych gości, w tym Jason Kenney - sekretarz stanu, prawa ręka premiera Harpera i Borys Wrzesniewsky - poseł do legislatury ontaryjskiej. Film otrzymał najlepsze recenzje a jego autorka gratulacje.
Minister Kenney wzruszony filmem powiedział, że w okresie II wojny światowej Polskę można porównać do wizerunku cierpiącego Chrystusa: "Polska została zaatakowana z dwóch stron, sowieckiej i niemieckiej. Podczas gdy lud żydowski doznał wówczas największej przemocy ze wszystkich ludów, o tyle naród polski doznał największej przemocy ze wszystkich narodów. I dlatego nigdy nie powinniśmy marginalizować czy zapominać tego centralnego faktu tragicznej historii tamtego okresu". Zapewnił, że dołoży starań, aby wszystkie wysiłki na rzecz upamiętnienia i edukowania o holokauście, tu w Kanadzie i na całym świecie, uznawały fakt, iż obozy zagłady założone przez siły nazistowskich Niemiec w Polsce, były "niemieckimi nazistowskimi obozami śmierci", a nie »polskimi obozami śmierci«".
Obietnica ta została przyjęta gromkimi oklaskami.
Polonia Kanadyjska wyraża zdumienie jak strona polska może dyskredytować film, który broni polskiej racji stanu, a do tego uzyskał aplauz w Kanadzie i to ze strony najwyższych władz.
Prosimy o Kontakt:
Agnieszka Magdolen, Rzeczniczka Prasowa
tel. (001) 416.875.7720, email. media@kpk.org
Kongres Polonii Kanadyjskiej
Moje wyznanie
Do pani Violetty Kardynał
(Rodziny)
Szanowni Państwo,
Dziękuję Bogu, że spotkałem na swej drodze Państwa Rodzinę.
Właściwie pracę pani Violetty "Upside Down" pokochałem już dawno, kiedy po raz pierwszy usłyszałem tylko wzmiankę w TV Polonia z Warszawy, z udziałem pani Violetty. Wtedy nie wiedziałem jeszcze, że właściwie także jesteśmy sąsiadami z rodziną państwa Kardynał na "odległość bicia serca".
Bardzo wdzięczny Pani jestem (i myślę, że mogę wystąpić w imieniu szerokiej Polonii), że tak skutecznie swym filmem podjęła Pani walkę z ignorancją historyczną młodzieży szkół średnich i wyższych (i oczywiste, że jej rodziców), a także z gronem "profesorów" na terenie Kanady (anglojęzycznego "Zachodu"). I mam nadzieję, a właściwie publiczne życzenie, by film ten stał się również obowiązkową lekturą dla uczniów szkół średnich w ramach nauczania historii, a szerzej "humanizmu", że film ten będzie przedstawiony ministrowi edukacji. Tu widzę priorytetowe zadanie dla Kongresu - KPK - i ten apel-prośbę teraz właśnie składam publicznie.
Próbuję ogarnąć ogrom trudu, jak włożyła Pani (cała Rodzina) w powstanie tego filmu-dzieła. Dwa lata minęły "szybko i ciężko". A ile ścieżek wydeptanych...
Dziękuję jeszcze raz za owoc tego Pani i Państwa Rodziny trudu.
Jest Pani wspaniałym pedagogiem, też słyszącym głosy synów. Wie Pani, że "wychowanie to dzieło miłości. Wyłożyć lekcję każdy profesor potrafi, ale nauczy i wpłynie tylko ten, kto kocha" (to słowa błogosławionej Marceliny Darowskiej). A dzięki Pani filmowi, też z inspiracji Państwa synów, wielu "profesorów" - jak widać - będzie musiało zweryfikować swą "wiedzę".
Zdaję sobie doskonale sprawę, że ta Pani praca - dla nas wszystkich przecież, to także udział całej Państwa Rodziny, a więc pana Tomasza i synów: Marcina i Kuby - z których jakże dumni mogą Państwo być. Zresztą, "jakie gniazdo, takie ptaki". A to Państwa gniazdo - Gniazdo Orła. Jeszcze raz serdecznie gratuluję i dziękuję.
Oczywistym dla mnie "odruchem" było wykonanie telefonu do KPK - który popiera Pani film i rozumie znaczenie i wielkość tego dzieła (...). Tak jak oczywistym mym odruchem wdzięczności było zadzwonienie do Kongresu, tak muszę tu napisać, wielkim zaszczytem dla mnie była rozmowa z Państwem, pani Violetto i Tomaszu.
Jeszcze raz serdecznie dziękujemy
Aleksander Jamróz
z żoną Dorotą i córką Anną
PS
1. Pozostawiam w Państwa domu, na Pani "ręce i serce" książkę-album "Znak, któremu sprzeciwiać się będą..." (to moja odpowiedź także na "stanowisko?" aktualnego MSZ). Pozostawiam ją w domu, który dla mnie reprezentuje także "Ambasadę Najjaśniejszej Rzeczpospolitej" w sposób najlepszy, najgodniejszy. Dziękuję jeszcze raz za "Upside Down".
2. Kopię tego listu-wyznania pozwolę sobie przesłać do Kancelarii Prezydenta Rzeczpospolitej - na ręce pani minister Fotygi, a także do KPK.
3. Dziękuję panu Wojciechowi Śniegowskiemu - producentowi "Upside Down" - za jego udział w powstaniu filmu, ale oboje zdajemy sobie sprawę, że bez "perły", która "jak tęcza co sobą nie zajmuje miejsca" - czyli Pani, Pani Violetto, nie byłoby tego filmu, jakże oczekiwanego.
4. Dziękuję bardzo panu Dariuszowi Kulczyńskiemu z "Kuriera" za fachowy głos ze spotkania w dniu 24 lutego 2008 w Centrum Jana Pawła II, który także mogliśmy przeczytać w "Kurierze" przedświątecznym.
5. Dziękuję panom redaktorom A. Kumorowi i W. Magierze za stały wkład w obraz historii kraju ojczystego na obczyźnie.
A.J.
Od redakcji: Dziękujemy Panu.
A real hero - Witold Pilecki - A Volunteer for Auschwitz
Pilecki i Anders
Upside Down 15.11.2007 Listen 6,3 MB
The film Upside Down sponsored by Polish Foreign Ministry has premiered in Canada.
Presented by Agnieszka Bielawska
Produced by a Canadian journalist of Polish origin Upside Down is a combination of archive pictures, relations of WWII concentration camp survivors and interviews with Canadian students.
The film shows the ignorance of the young people of basic historical facts.
The film will be distributed to all Polish consulates and embassies in the world , and will be shown in a Canadian educational TV channel.In Focus we discuss the importance of such actions aiming at raising the awareness of young people the world over in history and the relevance of historical truth.
Film Violetty Kardynał "Upside Down".
Film „Upside Down” ukazuje brak wiedzy i nieświadomość światowej opinii publicznej używającej określenia „polskie obozy koncentracyjne”, w odniesieniu do obozów zorganizowanych przez Niemców na okupowanych ziemiach polskich। Film powstał z inicjatywy kanadyjskiej Polonii przy wsparciu finansowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych (i osobiście Anny Fotygi), które na ten cel przeznaczyło 250 tysięcy złotych.
Walka o honor Polski poza Polską!
Czy słyszeliście państwo o filmie Violetty Kardynał ‘Upside Down’, który powstał z inicjatywy Polonii kanadyjskiej (stacja OMNI) i przy pełnym poparciu polskiego MSZ (osobiście minister Anna Fotyga)?
Film traktuje o ewidentnym zafałszowywaniu historii współczesnej przez kanadyjskie media i ministerstwo edukacji. Autorka, poprzez rozmowy z młodymi ludźmi wzbogacone o materiały archiwalne ukazuje dramat tej sytuacji! Bo dramatem jest, gdy wciąż mówi się ‘polskie obozy zagłady’, a nazista to mieszkaniec Nazilandu.
W ramach promocji film ten znajdował się na głównej stronie polskiego MSZ. Wraz z dojściem do władzy premiera Tuska, film został zniesiony, i tym samym MSZ wycofał się umowy! Ten wstrząsający dokument ‘o niewiedzy i ignorancji’ młodego pokolenia Kanadyjczyków, Niemców ...i kogo tam jeszcze miał być pokazywany w szkołach, na placówkach dyplomatycznych i gdzie tylko się da!
Widać nie mieścił się w konwencji państwa ‘miłości i spokoju’, sic!
Czy film poszedł na półki? Nie, tak do końca! Jest Internet, wolne media i to jest siła!
Poniżej link do filmu. http://www.poloniablog.com/video/video/show?id=557666:Video:24106
Panie Ministrze Sikorski MSZ w Polsce. Niech Pan zmieni zdanie!
Wasza odpodziedz to anypolskosc:
W 2007 roku Violetta Kardynał nakręciła dokumentalny film "Upside down" pokazujący jak na świecie rozumiany jest kolokwializm "polskie obozy śmierci" (lub "koncentracyjne"), nadal stosowany przez część zachodnich mediów.
Problem podsumować można krótko wypowiedzią jednego z indagowanych nastolatków, który na pytanie kto gazował Żydów w "Polish death camps" odpowiada prostolinijnie, że skoro "Polish" to pewnie Polacy...
Ponieważ do filmu dołożyło się MSZ, więc film wisiał na stronie ministerstwa przez kilka miesięcy jako część kampanii przeciwko ustawianiu Polaków jako budowniczych Auschwitz.
Potem zniknął - i to dość głupio, bo zamiast usunięcia całej strony i wstawienia w jej miejsce jakiegoś wyjaśnienia. Link pozostał i zwraca zwykły błąd 404 Not Found. Zwykle taki komunikat sugeruje działanie niecelowe np. błąd w nazwie pliku, więc wysłałem do MSZ zapytanie o jego aktualną lokalizację.
Odpowiedziano mi następująco:
W odpowiedzi na Pana zapytanie uprzejmie informujemy, że link do filmu “Upside Down” został zdjęty ze strony internetowej Ministerstwa decyzją Dyrektora Departamentu Systemu Informacji MSZ w dniu 10 stycznia 2008 r. w związku z trwającą rekonstrukcją witryny oraz zastrzeżeniami dotyczącymi merytorycznej wartości filmu.
Zarówno niektóre treści zawarte w filmie, jak i forma ich przekazu, wywołały wiele zastrzeżeń, wyrażanych m.in. przez Pełnomocnika Ministra Spraw Zagranicznych ds. Stosunków Polsko -Żydowskich oraz Kancelarię Prezydenta RP. Ważną przesłanką zaniechania dystrybucji filmu była opinia, iż wielowątkowy charakter filmu i jego chaotyczna narracja sprawiają, iż główne przesłanie dokumentu może pozostać nieczytelne dla widzów zagranicznych, którzy nie posiadają odpowiedniej wiedzy nt. historii Polski, tak by właściwie zinterpretować wszystkie poruszane w dokumencie problemy.
Rodzi to obawę, iż zamiast w sposób klarowny wyjaśniać historyczne zafałszowania, film może doprowadzić do pewnego pomieszania pojęć i faktów w świadomości zagranicznych odbiorców. Tym samym nie jest on efektywnym narzędziem edukacyjnym skierowanym do uczniów i studentów w innych krajach.
Powyższą informację (odpowiedź na moje zapytanie z 16 kwietnia 2008) publikuję na wypadek gdyby komuś nasunęło się identyczne pytanie, nie przesądzając w żaden sposób o jej zasadności lub bezzasadności. Film wisi nadal na stronach polonijnych, więc można ocenić samodzielnie
GONIEC NR 13/2008 (221) (27 marca - 3 kwietnia 2008)
Toronto - Polonia Kanadyjska jest zdumiona decyzją nowych władz MSZ, które zrezygnowały z promowania zrealizowanego w Kanadzie filmu dokumentalnego Upside Down Violetty Kardynał. W premierze tego dokumentu, która odbyła się w kinie Innis College w Toronto oprócz Polonii wzięło udział wielu prominentnych gości, w tym Jason Kenney - sekretarz stanu, prawa ręka premiera Harpera i Borys Wrzesniewsky - poseł do legislatury ontaryjskiej. Film otrzymał najlepsze recenzje a jego autorka gratulacje.
Minister Kenney wzruszony filmem powiedział, że w okresie II wojny światowej Polskę można porównać do wizerunku cierpiącego Chrystusa: "Polska została zaatakowana z dwóch stron, sowieckiej i niemieckiej. Podczas gdy lud żydowski doznał wówczas największej przemocy ze wszystkich ludów, o tyle naród polski doznał największej przemocy ze wszystkich narodów. I dlatego nigdy nie powinniśmy marginalizować czy zapominać tego centralnego faktu tragicznej historii tamtego okresu". Zapewnił, że dołoży starań, aby wszystkie wysiłki na rzecz upamiętnienia i edukowania o holokauście, tu w Kanadzie i na całym świecie, uznawały fakt, iż obozy zagłady założone przez siły nazistowskich Niemiec w Polsce, były "niemieckimi nazistowskimi obozami śmierci", a nie »polskimi obozami śmierci«".
Obietnica ta została przyjęta gromkimi oklaskami.
Polonia Kanadyjska wyraża zdumienie jak strona polska może dyskredytować film, który broni polskiej racji stanu, a do tego uzyskał aplauz w Kanadzie i to ze strony najwyższych władz.
Prosimy o Kontakt:
Agnieszka Magdolen, Rzeczniczka Prasowa
tel. (001) 416.875.7720, email. media@kpk.org
Kongres Polonii Kanadyjskiej
Moje wyznanie
Do pani Violetty Kardynał
(Rodziny)
Szanowni Państwo,
Dziękuję Bogu, że spotkałem na swej drodze Państwa Rodzinę.
Właściwie pracę pani Violetty "Upside Down" pokochałem już dawno, kiedy po raz pierwszy usłyszałem tylko wzmiankę w TV Polonia z Warszawy, z udziałem pani Violetty. Wtedy nie wiedziałem jeszcze, że właściwie także jesteśmy sąsiadami z rodziną państwa Kardynał na "odległość bicia serca".
Bardzo wdzięczny Pani jestem (i myślę, że mogę wystąpić w imieniu szerokiej Polonii), że tak skutecznie swym filmem podjęła Pani walkę z ignorancją historyczną młodzieży szkół średnich i wyższych (i oczywiste, że jej rodziców), a także z gronem "profesorów" na terenie Kanady (anglojęzycznego "Zachodu"). I mam nadzieję, a właściwie publiczne życzenie, by film ten stał się również obowiązkową lekturą dla uczniów szkół średnich w ramach nauczania historii, a szerzej "humanizmu", że film ten będzie przedstawiony ministrowi edukacji. Tu widzę priorytetowe zadanie dla Kongresu - KPK - i ten apel-prośbę teraz właśnie składam publicznie.
Próbuję ogarnąć ogrom trudu, jak włożyła Pani (cała Rodzina) w powstanie tego filmu-dzieła. Dwa lata minęły "szybko i ciężko". A ile ścieżek wydeptanych...
Dziękuję jeszcze raz za owoc tego Pani i Państwa Rodziny trudu.
Jest Pani wspaniałym pedagogiem, też słyszącym głosy synów. Wie Pani, że "wychowanie to dzieło miłości. Wyłożyć lekcję każdy profesor potrafi, ale nauczy i wpłynie tylko ten, kto kocha" (to słowa błogosławionej Marceliny Darowskiej). A dzięki Pani filmowi, też z inspiracji Państwa synów, wielu "profesorów" - jak widać - będzie musiało zweryfikować swą "wiedzę".
Zdaję sobie doskonale sprawę, że ta Pani praca - dla nas wszystkich przecież, to także udział całej Państwa Rodziny, a więc pana Tomasza i synów: Marcina i Kuby - z których jakże dumni mogą Państwo być. Zresztą, "jakie gniazdo, takie ptaki". A to Państwa gniazdo - Gniazdo Orła. Jeszcze raz serdecznie gratuluję i dziękuję.
Oczywistym dla mnie "odruchem" było wykonanie telefonu do KPK - który popiera Pani film i rozumie znaczenie i wielkość tego dzieła (...). Tak jak oczywistym mym odruchem wdzięczności było zadzwonienie do Kongresu, tak muszę tu napisać, wielkim zaszczytem dla mnie była rozmowa z Państwem, pani Violetto i Tomaszu.
Jeszcze raz serdecznie dziękujemy
Aleksander Jamróz
z żoną Dorotą i córką Anną
PS
1. Pozostawiam w Państwa domu, na Pani "ręce i serce" książkę-album "Znak, któremu sprzeciwiać się będą..." (to moja odpowiedź także na "stanowisko?" aktualnego MSZ). Pozostawiam ją w domu, który dla mnie reprezentuje także "Ambasadę Najjaśniejszej Rzeczpospolitej" w sposób najlepszy, najgodniejszy. Dziękuję jeszcze raz za "Upside Down".
2. Kopię tego listu-wyznania pozwolę sobie przesłać do Kancelarii Prezydenta Rzeczpospolitej - na ręce pani minister Fotygi, a także do KPK.
3. Dziękuję panu Wojciechowi Śniegowskiemu - producentowi "Upside Down" - za jego udział w powstaniu filmu, ale oboje zdajemy sobie sprawę, że bez "perły", która "jak tęcza co sobą nie zajmuje miejsca" - czyli Pani, Pani Violetto, nie byłoby tego filmu, jakże oczekiwanego.
4. Dziękuję bardzo panu Dariuszowi Kulczyńskiemu z "Kuriera" za fachowy głos ze spotkania w dniu 24 lutego 2008 w Centrum Jana Pawła II, który także mogliśmy przeczytać w "Kurierze" przedświątecznym.
5. Dziękuję panom redaktorom A. Kumorowi i W. Magierze za stały wkład w obraz historii kraju ojczystego na obczyźnie.
A.J.
Od redakcji: Dziękujemy Panu.
A real hero - Witold Pilecki - A Volunteer for Auschwitz
Pilecki i Anders
Subscribe to:
Posts (Atom)